Μια σταγόνα αίματος στην ματωμένη θάλασσα ,
ένα δάκρυ σε μια λίμνη απο δάκρυα
ένα φύλλο ελιάς σε ένα ελαιώνα
ένα κομμάτι ανάμεσα στα χίλια κομμάτια της σκορπισμένης μου καρδιάς
Ένα χρυσό μαστίγιο χτυπούσε εκεί , στον ορίζοντα τα κοιμισμένα σύννεφα καθώς ο ήλιος ξυπνούσε .
Μια έντονη χρυσοκόκκινη σκιά διαπερνούσε το βαμβακερό κάλυμμα της σκηνής .
Σχημάτιζε μαύρους κύκλους στο πρόσωπο του ενδοξότερου , ετοιμοθάνατο ήρωα Αχιλλέα .
Βγήκε γυμνός και κάθισε στα βράχια .
Φουρτουνιασμένη η θάλασσα και παρέσερνε τα πτώματα των νεκρών της περασμένης απο σπαθί κομμένης νύχτας και κάλυπτε απο το αίμα την σκιά του λαμπερού ήλιου στην θάλασσα
Στράφηκε πίσω καθώς το νερό που χτυπούσε τα βράχια είχε αρχίσει να γδέρνει το μελλοθάνατο πρόσωπό του
ένα δάκρυ σε μια λίμνη απο δάκρυα
ένα φύλλο ελιάς σε ένα ελαιώνα
ένα κομμάτι ανάμεσα στα χίλια κομμάτια της σκορπισμένης μου καρδιάς
Ένα χρυσό μαστίγιο χτυπούσε εκεί , στον ορίζοντα τα κοιμισμένα σύννεφα καθώς ο ήλιος ξυπνούσε .
Μια έντονη χρυσοκόκκινη σκιά διαπερνούσε το βαμβακερό κάλυμμα της σκηνής .
Σχημάτιζε μαύρους κύκλους στο πρόσωπο του ενδοξότερου , ετοιμοθάνατο ήρωα Αχιλλέα .
Βγήκε γυμνός και κάθισε στα βράχια .
Φουρτουνιασμένη η θάλασσα και παρέσερνε τα πτώματα των νεκρών της περασμένης απο σπαθί κομμένης νύχτας και κάλυπτε απο το αίμα την σκιά του λαμπερού ήλιου στην θάλασσα
Στράφηκε πίσω καθώς το νερό που χτυπούσε τα βράχια είχε αρχίσει να γδέρνει το μελλοθάνατο πρόσωπό του
Στάθηκε μπροστά απο τη σκηνή και κοίταζε το Πάτροκλο που μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του . Κάτι παράξενο , κάτι θλιμμένο διαγραφόταν στους δύο εκείνους αμέθυστους . Πράσινοι . Δεν ήταν πράσινοι ήταν απλώς δύο μάτια που πρόβαλλαν το μαύρο άγνωστο , το ανύπαρκτο μέλλον . 
Την επομένη το κρεβάτι ήταν άδειο στην θέση του Πάτροκλου και έπρεπε να πάει μέχρι τα τείχη της Τροίας να τον βρει .
Επέστρεψε κουβαλώντας του εχθρού το σώμα και πέθανε απο της δικής του φτέρνας το αίμα .
No comments:
Post a Comment